Aktualności
Upadłość konsumencka – pojęcie, cele postępowania, warunki ogłoszenia upadłości oraz przesłanki oddalenia przez sąd wniosku o ogłoszenie upadłości
Upadłość konsumencka to postępowanie sądowe przewidziane dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (konsumentów), w tym byłych przedsiębiorców, którzy stali się niewypłacalni. Celem upadłości konsumenckiej jest rozwiązanie problemu zadłużenia i ma ona za zadanie spełnić dwie zasadnicze funkcje. Pierwszą z nich stanowi oddłużenie niewypłacalnego konsumenta – umorzenie całości lub części długów konsumenta w stosunku do jego wierzycieli, których konsument nie jest i nie będzie w stanie spłacić. Drugą z funkcji upadłości konsumenckiej jest odzyskanie należności od niewypłacalnego konsumenta przez jego wierzycieli.
Ustawa abolicyjna – możliwość umorzenia zaległości przedsiębiorców w ZUS
W dniu 15 stycznia 2013 r., weszła w życie ustawa o umorzeniu należności powstałych z tytułu nieopłaconych składek przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność – tzw. ustawa abolicyjna. Ustawa ta, umożliwia osobom, prowadzącym w okresie od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 28 lutego 2009 r., pozarolniczą działalność gospodarczą, złożenie wniosku o umorzenie nieopłaconych składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe, oraz na Fundusz Pracy, a także, należnych od nich odsetek za zwłokę, opłat prolongacyjnych, kosztów upomnień, opłat dodatkowych i kosztów egzekucyjnych. Na tej podstawie podlegać mogą umorzeniu należności za okres od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 28 lutego 2009 r. – po spełnieniu wymaganych warunków. W takiej sytuacji, ZUS wydaje decyzję, konkretyzującą warunki umorzenia należności, a następnie – po ich spełnieniu przez ubezpieczonego – kolejną decyzję merytoryczną, o umorzeniu należności. Co do zasady, zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy abolicyjnej, wnioski o umorzenie zaległych składek mogły być składane w terminie 24 miesięcy od wejścia w życie ustawy – a więc, do dnia 15 stycznia 2015 r. Mimo, iż wskazany termin upłynął już ponad dwa lata temu, należy pamiętać, iż możliwość umorzenia składek na tej podstawie, nie wygasła zupełnie. Mianowicie, wniosek o abolicję, można złożyć również w sytuacji, gdy decyzja ZUS, ustalająca wysokość zaległości, wydana została po upływie tego terminu – w takiej sytuacji, termin na złożenie wniosku, wynosi 12 miesięcy od uprawomocnienia się takiej decyzji. Co bardzo istotne, dotyczy to również decyzji ZUS, ustalających wysokość zaległości, wydanych w konsekwencji niezrealizowania postanowień decyzji o warunkach abolicji. Tak więc, w przypadku, gdy przedsiębiorca, starając się o umorzenie zaległych składek, nie wykonał warunków zawartych w pierwszej decyzji o warunkach umorzenia, co poskutkowało wydaniem przez ZUS decyzji odmownej, i ustalającej wysokość zadłużenia – taki przedsiębiorca ma możliwość ponownego złożenia wniosku o abolicję – we wskazanym, 12-miesięcznym terminie.
Kredyty we frankach – przedawnienie roszczeń kredytobiorców wobec banków
Coraz więcej osób, które zaciągnęły kredyty indeksowane kursem franka szwajcarskiego, decyduje się na dochodzenie wobec banków roszczeń z tytułu tych umów – z uwagi na zawarte w nich klauzule niedozwolone. Osoby, chcące wystąpić z powództwami wobec banków, powinny jednak zdecydować się na taki krok jak najszybciej. Zdecydowana większość tego typu umów, zawierana była bowiem w latach 2005-2008. Z kolei, termin przedawnienia roszczeń w tych przypadkach, jest 10-letni – jak wskazuje utrwalona linia orzecznicza Sądu Najwyższego i Sądów Apelacyjnych, rozpoznających tego typu sprawy. Termin ten, w przypadku roszczeń o uznanie całości lub części umowy za nieważną, liczy się od daty podpisania umowy, natomiast, jeśli chodzi o roszczenia o zwrot nadpłaty określonych rat – od daty wpłaty poszczególnych kwot na rzecz banku. Z tego też względu, korzystne dla kredytobiorców, będzie niezwłoczne podjęcie odpowiednich kroków, skutkujących przerwaniem biegu terminu przedawnienia – celem zabezpieczenia możliwości dochodzenia w przyszłości roszczeń wobec banku.
Emerytury w warunkach szczególnych
Nabycie prawa do emerytury na ogólnych zasadach, uzależnione jest przede wszystkim od osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego, uzależnionego od daty urodzenia wnioskodawcy. Przepisy ustawy emerytalnej przewidują jednak kilka sytuacji, w których możliwe jest uzyskanie wcześniejszej emerytury. Jedna z nich dotyczy osób, które były zatrudnione w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zawody zaliczane do takiej pracy, wymienione zostały w rozporządzeniu z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Wykonującym je ubezpieczonym, urodzonym po 31 grudnia 1948 r., przysługuje prawo do emerytury, w przypadku osiągnięcia wieku emerytalnego, wynoszącego 60 lat dla mężczyzn, a 55 lat dla kobiet, oraz osiągnięcia, na dzień 1 stycznia 1999 r. okresu składkowego i nieskładkowego wynoszącego 25 lat dla mężczyzn, a 20 dla kobiet, w tym co najmniej 15-letniego (mężczyźni) lub 10-letniego (kobiety) okresu pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze. Istotne jest, że praca w warunkach szczególnych, musi być przez ubezpieczonego wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Uzyskanie prawa do wcześniejszej emerytury w tym trybie, nie zawsze jednak jest proste. ZUS bowiem, może zakwestionować przedstawiane świadectwa pracy, i nie uznawać do stażu pracy w warunkach szczególnych poszczególnych okresów świadczenia pracy. W takich przypadkach, zawsze warto odwołać się od decyzji ZUS do sądu, który dopuszcza szerszy katalog środków dowodowych, i weryfikuje wszelkie okoliczności świadczenia pracy przez ubezpieczonego. Na tym etapie, istotne jest prawidłowe i szczegółowe zawnioskowanie o przeprowadzenie określonych dowodów na poparcie swoich twierdzeń. Warto w takiej sytuacji skorzystać z pomocy adwokata, gdyż szanse na otrzymanie należnego świadczenia mogą zostać zniweczone, jeżeli nie udowodni się okoliczności wykonywania pracy w szczególnych warunkach.
Rozwód a separacja
Rozwód i separacja to instytucje prawa rodzinnego, przewidziane na wypadek zaistnienia poważnych problemów w małżeństwie. Mimo pewnego podobieństwa, między rozwodem a separacją istnieją także różnice, tak w zakresie przesłanek orzekania, jak i skutków – rozwód wywołuje dalej idące skutki prawne, w kwestii dalszego istnienia małżeństwa. Do orzeczenia rozwodu konieczne jest stwierdzenie, iż między małżonkami nastąpił trwały i zupełny rozkład pożycia. W przypadku separacji, wystarczające jest, by rozkład pożycia był zupełny – nie jest konieczna jego trwałość. Różnica istnieje również w zakresie skutków prawnych. Rozwód powoduje rozwiązanie małżeństwa – przestaje ono istnieć, zaś byli małżonkowie mogą zawrzeć nowe związki małżeńskie. Separacja natomiast, nie powoduje rozwiązania małżeństwa, w związku z czym, wstąpienie w kolejne związki małżeńskie jest niemożliwe. Orzeczenie rozwodu umożliwia również, powrót do poprzedniego nazwiska, przez małżonka, który na skutek zawarcia związku zmienił nazwisko. W przypadku separacji, taka możliwość nie istnieje. Kolejne różnice pojawiają się w zakresie alimentacji i obowiązku wzajemnej pomocy. Przy rozwodzie, obowiązek alimentacyjny może w niektórych przypadkach zostać ograniczony do 5 lat, z kolei ograniczenie takie nie ma miejsca w przypadku separacji. Po orzeczeniu separacji, małżonkowie są zawsze obowiązani do wzajemnej pomocy, jeśli wymagają tego względy słuszności. Po rozwodzie, taki obowiązek między małżonkami nie występuje. Także w kwestii postępowania sądowego, dla rozwodu i separacji przewidziane są odrębne tryby i zasady. Postępowanie sądowe w przypadku separacji, co do zasady jest bowiem zarówno szybsze, mniej skomplikowane jak i mniej kosztowne niż w przypadku rozwodu.
Nowa strona www
Zapraszamy Państwa do zapoznania się z nową odsłoną naszej firmowej strony internetowej.